Kalikasan ay Buhay! Buhay ay Karapatan! - MindanaOne

Panawagan ng MindanaOne sa Usaping Kalikasan nitong Halalang 2016

Noong nakaraang Disyembre 2015, nagkasundo ang mga bansa na sagipin ang mundo laban sa pagkawasak at pagkagunaw sa panahon ng Conference of Parties on Climate Change (COP21) sa Paris, France.

Magandang balita at pag-unlad ito sa pakikibakang pangkalikasan. Subalit, puno ito ng maraming subalit!

Sa ilalim ng kapitalistang paghahari, ang pagsagip sa mundo ay hindi upang makatotohanang sagipin ang sangkatauhan kundi ang mas pakaingatan at patatagin ang Imperyalista at Kapitalistang paghahari. Hindi upang sagipin ang mundo, kundi sagipin ang kanilang paghahari – ang Kapitalismo.

Sa kabilang banda ay tagumpay na din ito kahit papano para sa mga kilusang panlipunan at mas hamon ang ating tuluyang papanagutin ang mga mayoriyang kontribyutor sa carbon emission at pagpapahamak sa kalikasan.

Sa kasunduan (COP21 Agrrement) ay binanggit ang karapatang pantao at karapatan ng mga Katutubo subalit sa preambolo lamang at wala nang detalye pang kasunod.

Dagdag pa ay ang hindi malinaw na sukatan kung hanggang kalian ang transisyon ng mga bansa at interes na tuluyang itakwil na ang mga proyektong lason sa kalikasan.

Ang COP21 na kasunduan ay kapanalunan ng mga mayayamang bansa, korporasyon at sistemang kapitalismo sa kabuuhan.

Ang Pilipinas at ang Kapitalistang Paghahari

Taas noo at abot taenga ang ngiting ipinagmayabang ng pamahalaang Pilipinas sa pamamagitan ng Pangulo nito na si Benigno Simeon Cojuangco Aquino III ang pagpirma, pagsang-ayon at pangunguna para sa katarungang pangklima at pagpapatupad ng napagkasunduan.

Buhay na ebidensya ang magkatunggaling pahayag at kilos ni NoyNoy Aquino III ukol sa usaping kalikasan.

Matapos ang kanyang pinuring pahayag sa kampanya para sa kalikasan ay pinasayaan nito ang pagbubukas ng 300MW Coal-fired power plant sa Davao; inaproba ang hindi bababa sa 45 na proyektong coal; hinayaan ang pagpapatuloy ng pagmimina sa buong bansa; at marami pa.

Ang pamumuno ng Koalisyong Pamahalaan sa pangunguna ng Liberal Party ni NoyNoy Aquino III ay hayagang pumapabor sa kapitalistang interes. Sa gitna ng mga matitinding kalamidad na dinanas ng mga mamamayan mula taong 2010 hanggang sa kasalukuyan ay walang aksyong makabuluhan at kongkreto ang pamahalaan upang harapin at paghandaan ang mga banta ng kalikasan maliban sa reaksyonaryong tugon sa pamamagitan na pagtaas sa pundo ng mga paghahanda sa pamumuno ng pambansa at local na mekanismo laban sa kalamidad. Walang aksyon upang itigil at kanselahin ang mga operasyon ng malawakang pagmimina at proyektong coal.

Sikat dito ang tugon ni NoyNoy Aquino III sa panawagang pagsusulong ng Renewable Energy – “Paano kung walang araw? Paano kung walang hangin?”

Ang departamentong pangkalikasan at departamentong pang.enerhiya ay tuloy pa rin sap ag-aproba sa mga aplikasyon ng mga pamumuhunan at operasyong mina, coal, plantasyon.

Ang karanasan ng mga mamamayan sa Agusan, Surigao, Zamboanga, Misamis Occidental, Antique, Tawi-Tawi, Lanao del Norte, Iligan City, Misamis Oriental, Bataan, Mindoro, Palawan, Cordillera, Compostela Valley at marami pa laban sa mina, plantasyon, coal projects – ay maliwanag na kakampi ng mga kapitalista ang pamahalaan. Maaring hindi lang ang NoyNoy Aquino III na pamunuan ang may dulot nito dahil polisiya na ito ng pamahalaan noon pa man, subalit walang hakbang ang pamunuan ni Aquino III upang tuldukan ito at patotohanan ang yabang nitong “Tuwid na Daan at Ingkulsibong Kaunlaran”.

At patuloy na gamit ng pamahalaang pambansa at local ang mabangis nitong armas (military, polisya at batas) upang i-nyutraisa at patahimikin ang mga sumasalungat sa balangkas at kagustuhan ng mga kapitalista at pamahalaan. 

Bugaw na NoyNoy Aquino administration

Tagapagpatupad pa rin ng neo-liberal na balangkas ang pamahalaang Koalisyon ni Aquino III.

Inilalayo ng pamahalaang ito sa mata ng taumbayan ang katotohanang ito sa pammagitan ng panunuhol sa pamamagitan ng bilyones na Pantawid ng Pamilyang Pilipino (4Ps) at Bottoms-Up Budgeting (BUB). At kahit ang utang na National Greening Program ay pagsang-ayon lamang sa interes ng mga Korporasyon, dayuhang bansa at bangko hindi pa upang sagipin ang sangnilikha.

Ang pangkaunlarang balangkas sa usaping pangkapayapaan sa pagitan ng Pamahalaan at Moro Islamic Liberation Front ay maganda kung basahin ang teksto – “Sustainable Development” ay katulad din ng mga pahayag ni Aquino at pamahalaan.

Sa kabilang banda, habang abala ang lahat sa debate kung suportahan nang buo o marapat na igiit ang iba pang lehitimong interes sa batas Bangsamoro ay puspusan at malaya nang pumapasok sa mga komunidad ang mga pamumuhunan para sa plantasyon, pagmimina hanggang sa kadulu-duluhang lupaing ninuno ng mga Katutubo. Ipinarating at iginiit ang pagsalungat ng mga Katutubo at kilusang panlipunan sa kahit saang mga lehitimong mekanismo ng pamahalaan at usapang pangkapayapaan ngunit mas lalo pang lumalakas ang loob ng mga politico at negosyanteng interes – kilalang alyado at kapanalig ng pamahalaang koalisyon ni Aquino III tulad na lang halimbawa sa Tawi-Tawi at Maguindanao (Autonomous Region for Muslim Mindanao).

Kalikasan Naman

Ilang hagupit ng kalamidad na rin ang naranasan ng mga mamamayan sa Pilipinas at patindi na nang patindi ang epekto ng mga ito – mula sa bagyo, baha, mahabang tagtuyot, kakulangan ng supply sa pagkain at tubig, landslides, lindol hanggang sa pagputok ng bulkan.

Ang pinakahuling bagyong Yolanda (taong 2013) na isang buwan lang ang pagitan ng isang malakas na lindol sa gitnang bahagi ng Pilipinas ay sadyang di sumagi man lang sa isipan ng mga siyentista na may ganoon katinding epekto. At kombinsido ang lahat na ang mga ito ay epekto ng patindi at patinding pagkawasak ng kalikasan at mundo.

Malawak sa mga maralita, manggagawa, kababaehan, matatanda, katutubo at karaniwang mamayan ang direktang tinamaan nang mga nasabing trahedya na libu-libo pa rin ang hindi natagpuang nilamon ng lupa, putik at baha. At ang tanging tugon uli ng pamahalaan ay ang magturuan at sisihin ang bagyo at panahon sa dulot ng mga trahedya.

Kalikasan: Pampolitika at Elektoral na Adyenda

Ang usaping kalikasan ay mahalaga sa sangkatauhan. Mas buhay nating nakikita ang relasyon ng kalikasan sa tao sa buhay ng mga Katutubo, magsasaka at mangingisda.

Para sa mga Katutubo, ang kalikasan ay buhay. Sa mga magsasaka at mangingisda naman ay ganoon din. Sa buong sangkatauhan, maliwanag na ito ay buhay din – ang tubig, hangin, pagkain, lupa, hayop, bulaklak at iba pa.

Sa araw-araw nating paggalaw sa mundong ibabaw, binubuhay tayo ng kalikasan. Hindi natin pwedeng sabihin na walang kaugnayan ang tao sa kalikasan.

Nitong panahon ng pambansa at local na halalan sa Pilipinas, mahalagang adyendang isusulong ng mga mamamayan ang Kalikasan.

Ang mga mamamayan sa Iligan City, Lanao del Norte, Lanao del Sur, Misamis Occidental at Oriental at kahit iilang ang mga taga-Zamboanga del Sur ay inuugnay ng Paguil at Iligan Bays. Parehong nanganganib ang dalawang karagatang ito sa pagtatayo ng 300MW sa Ozamis City, 540MW sa Kauswagan, Lanao del Norte at 20MW sa Iligan City. Nauna nang nawalan ng lupang tinitirhan ang hindi bababa sa 300 na pamilya sa Kauswagan, LDN at hinati ang komunidad sa pabor at kontra-coal-fired power plant. Nalagay sa panganib ang matagal nang panahong isinusulong at pinangangalagaan ng mga maliliit na mangingisdang “fish sanctuaries”.

Ang mga mamamayan sa Agusan, Surigao, Compostela Valley at Davao Region ay patuloy na ginugulo at winawasak ng mga proyektong mina – paglikas, pamamaslang at kahirapan.

Ang mga mamamayang Moro at Lumad sa Maguindanao, North Cotabato, Bukidnon at Sarangani na mga probinsya ay araw-araw na hinahamon ng kapitalistang interes kakuntsaba ang mga pulitiko sa lokalidad.

Iilan lamang ang mga kongkretong karanasang ito sa mga buhay na hamon laban sa pambubugaw ng pamahalaan sa mga kayamanang mayron ang ating mga komunidad.

Nitong panahon ng halalan, mahalagang iangat ang debate sa usaping kalikasan at kaugnayan nito sa buhay ng bawat mamamayan at komunidad. Gawin nating adyenda sa pakikipag-usap at pagsuporta ng mga ihahalal sa local at pambansang posisyon at bilang mga organisadong pwersa, ito ang ating lakas. Dahil unang-una, buhay natin at ng ating mga salinlahi ang nakasalalay dito.

Sa prosesong ito (eleksyon), hindi tayo simpleng taga-boto, taga-suporta at tagasunod lang kundi mahalaga ang ating pasya at mga kongkretong hakbang.

Maliban sa paggamit sa halalan upang ihayag ang kapitalistang kabulukan sa pagtrato sa kalikasan ay pagkakataon din nating palakasin ang diskurso lampas sa panwagan lang para sa:

1. Pagsagip sa Lupaing Ninuno, Lupaing Agrikultura, Karagatan at Mamamayan laban sa Marumi at Nakakasirang Proyektong Pangkaunlaran tulad ng Coal, Mina at Plantasyon;
2. Pag-abante sa Karapatan sa mga Batayang Serbisyo para sa Karaniwang Mamamayan;
3. Isulong ang Karapatan at Kapakanan ng mga Biktima ng Pangklimang mga trahedya;
4. Pagsulong ng mga Panukala para sa Maka-kalikasan at Sustenableng Programang Pang-ekonomiya;
5. Pagtakwil sa Komersyalistang Ekonomiya sa ating mga Komunidad;
6. Pagpapalakas sa ating Kilusang Katarungang Pangklima at mga Kilusang Masa;
7. Gawing integral sa ating mga pakikibaka sa lahat ng panahon at pagkakataon ang pakikibakang pangkalikasan lampas sa nakatali sa pundong mga programa.

Boto ay Karapatan! Kalikasan ay Karapatan! Boto para sa Kalikasan!

MindanaOne

Pebrero 28, 2016