The Struggle for Life with Dignity Continues - MindanaOne Cotabato City

Few of the MindanaOne Cotabato City volunteers and members after the 2016 Electoral Journey.

National and Local Election has just been ended. Though there are still candidates in the national and local posts who are victoriously waiting to be officially declared as winners or are planning to concede out of hope of winning.

Filipinos, registered voters or not are all witnesses to this “democratic” process – a process that has two faces. One where corruption, fraudulence and filthiness prevails played by the powerful, greedy and self-centered individuals collaborating with the economic oligarchs and on the other where hopes for change are the only weapon of the marginalized and oppressed individuals and social sections.

Being consistent to engage the electoral process as one of the means to win the demand of the marginalized and oppressed sectors in Mindanao, the MindanaOne in Cotabato City did have its political journey in the May 9, 2016 elections. Worse than the previous one, the 2016 election prevails massive vote-buying; violence (killings, bombings, riots, etc); disenfranchisement of voters; flying voters flocked who are either minor, unregistered or multiple voters; unsystematic polling stations as some precincts do not prioritize elderly people, pregnant women, and differently-abled persons; pre-shading of ballots; harassment of election supervisors and stealing of ballots.

But despite of this sad reality MindanaOne-Cotabato City would still continue to fight for life with dignity and we will engage the government in different forms for this cause.

We call upon and challenge the new national and local government administrations to seriously address the concerns and prioritize the demands of the local and overseas workers for decent pay, benefits and regular jobs; to develop a people-centered, eco-friendly and sustainable local economy; to provide efficient social services to the people without discrimination; and to include all sectors at the margin in all political and peace processes especially in Mindanao.

Particularly to the newly-elected government officials of Cotabato City, we are calling for your attention to work particularly on the social services and development for women, youth, workers, urban poor, farmers and fishers, transport workers; investigation and legislative actions on labor, wage and benefits issues for workers in the city; and the legislative and executive actions to stop trafficking of persons.

For MindanaOne - Cotabato City, the May 9, 2016 election is not the end of the struggle. The struggle continues until the peoples live with dignity.

Goldy Omelio

MindanaOne – Cotabato City

09161081342

www.mindanaonemovement.blogspot.com

katipunanmindanao@gmail.com

May 12, 2016

Aftereffects, MindanaOne to Move Forward

MindanaOne reiterates Commitment to Struggle for Peoples' Democratic Rights and Welfare.

MindanaOne in a statement posted in its blogsite have expressed their engagement in the May 9, 2016 National and Local Elections but without illusion that the results will resolve the sad situation of the majority workers, poor and marginalized sectors of the society.

"It seems, the turn out for the National posts manifested the cry of the people for a change of leadership and frustrations from the lame and undecisive leadership for the past decade of the country," MindanaOne Chair Abulcair Balindong said. "And this is a big challenge not only for the elected candidates but also for the progressive groups and marginalized sectors to ensure consolidated and organized actions for the peoples demands and not be over-riden by the elites' interests," he added.

"We would like to express our heartfelt thanks to those who believed in us and our campaign for Partido Manggagawa Partylist and to the volunteers and those who have spent their energy despite of security and difficult situations. Whatever the outcome, we have so much efforts and tried to bring back an addition to marginalized workers and communities in the House of Representatives through Partylist System. It won't stop there," he added.

"Well, on Partylist elections, majority of the candidate parties were from rich and political clans. They were able to negotiate votes and even used symbiotically for common benefits which is to have votes. And Partylist groups are also involved in vote-buying. This is really sad. Partylist elections in the Philippines have been bastardized for so long. We don't lost hope still. This is part of our agenda, to have substantial reform for the law," Mr Balindong on the Partylist System.

When asked about their observations, Mr Balindong shared the group's list. "Though there were efforts to make it appear to public that this year's electoral process is different from the past, MindanaOne have observations: Massive and Organized Cheating across the Country; Violence (Threats, Killings, Injuries, Burning of Polling Centers, Grenade and IED explosions nearby polling centers and Harassment); Vote buying still rampant; Reports of Voters' Disenfranchisement; Express Lanes for PWDs, Pregnants and Senior Citizens are not enough; Pre-Shading of Ballots; VCMs malfunctioned; Flying Voters flooded; Minors are used to vote those who are not around; minors have been registered as voters; Reports of BEIs withdrawn from the task to assist due to security situation; Delay of Precinct Opening for Voting; A Person was able to vote more than once; Other person is voting for the other; and more... with these observations, Credibility of the Election Results are problematic. And we are challenging the COMELEC to have concrete actions to these few only of the reported cases."

"On our post-election plans, we already expressed less expectations from the political candidates running for office in the May 9, 2016 National and Local Elections in the Philippines. Of course they were all claiming to be champions of peoples’ interests. They all cared and to care for the poor and for the environment but do not even presented concrete how’s of such pronouncements. What glaring were the billions spent for the campaign sorties and political advertisements at the very period when majority of the peoples and communities are starving with no food on their plates," Mr Balindong added.

According to Mr Balindong, "While we did engaged elections, but we have no illusion that this is alone the solution. MindanaOne have clear beyond election pro-peoples, pro-workers, pro-environment and pro-human rights platforms and agenda that guided us in our engagement this electoral process and prepared us for the non-stop struggle for democratic reforms and peoples' rights in different forms and venues. Yes, we will engage the new administration for the peoples' welfare and rights."

He then called all groups to develop and enrich sustainable economic and democratic governance models and advance People’s Democratic Rights and Welfare all the time and anywhere beyond slogans.

"There is no stopping in this struggle for a life with dignity unless it becomes true," Mr Balindong concluded.

(MindanaOne. May 11, 2016)

Kabataan at ang Halalan: Pagkakataon at Hamon

Parte ng aking presentasyon sa panahon ng Maguindanao-Cotabato Youth Peace Camp ng Alyansa ng Kabataang Mindanao para sa Kapayapaan. Ginanap ito noong Aril 29 hanggang Mayo 1, 2016 sa Badak Resort, Badak, Datu Odin Sinsuat, Maguindanao.

Kuhang larawan ni Butch Salic. Iilan sa mga delegado sa Maguindanao-Cotabato Youth Peace Camp.

Magandang Araw sa Lahat!

Isang prebilihyo ang makapagsalita sa harap ng mga lider-kabataang tulad ng pagkakataong ito. Binabati ko po ang mga organisador at tagasuporta nitong Maguindanao-Cotabato Youth Peace Camp ng Alyansa ng Kabataang Mindanao para sa Kapayapaan (AKMK).

Ang patuloy na pagkakaroon ng ispasyo upang mag-usap at magpalitan ng mga pananaw upang buklod na tugunan ang mga hamon bilang kabataan ay mahalaga at nararapat lang na ipagdiwang. Sa loob ng labin-tatlong taon buhat nang maitatag ang Alyansa ng Kabataang Mindanao para sa Kapayapaan ay nanatili itong tagpuan natin upang sabay na humakbang.

Laging sinasabi na ang kabataan ang pag-asa ng bayan at hindi pala-asa o hindi paasa. Ang pagsasalarawang ito ay hindi simpleng katagang lutang kundi punong-puno ng hugot at batayan.

May mga nauna nang nagpatunay na ang kabataan ay malakas na pwersang gumawa na ng guhit sa kasaysayan sa mundo. May mga kilalang personalidad at kilusan sa ibang bahagi ng mundo at maging dito sa ating konteksto.

Nariyan ang mga tulad nila Apolinario Mabini, Emilio Jacinto, Andres Bonifacio, Jose Rizal, Gregorio del Pilar, Heneral Juan Luna, Gabriela Silang at marami pang ibang di  tanyag. Nariyan din ang mga kilala sa daigdig na nakibaka para sa kagalingan at kapakanan ng mga mamamayan tulad nila Karl Marx, Vladimir Lenin, Fredriech Engels, Fidel Castro, Ernesto Guevara, Nelson Mandela, Leon Trotsky, Rosa Luxemburg, Antonio Gramcsi at iba pa sa iba’t-ibang larangan. Alam ko na maraming tulad nila Sultan Kudarat, Nur Misuari, Hashim Salamat at mga bayaning Katutubo pa na hindi naging tanyag pero mahalaga ang ambag para sa karapatan ng mga pamayanan.

Sa panahon ng diktaduryang Marcos kung saan ay bawal ang kahit na magpulong ang magkapitbahay lalo na seguro ang ganito kadami dahil banta umano sa seguridad ng bayan na sa katotohanan naman ay banta lamang laban sa diktadurya, ay maraming katulad din ninyong kabataan ang hinarap ang hamon laban sa pagkitil sa karapatan at kalayaan ng mga mamamayan. Ang katulad nila Edgar Jopson, Lorena Barrios, Hilao sisters, Jan Quimpo, Conrado Balweg, at marami pang anak ay nag-alay ng buhay para sa sambayanan. Maging matapos ang diktadurya ay may katulad nila Lean Alejandro na biktima ng maka-iilang interes. At maraming nagpapatuloy pa.

Iyon ay dahil sa kalagayan at konteksto ng mga panahong iyon. Ang mga kabataan ang pinakahanda at pinakamatalas mag-isip at sumuri ng kalagayan nila. Sila din sa panahong iyon ang nag-organisa sa lahat ng seksyon ng lipunan at mga mamamayan.

Sa kasalukuyan, marami pa ring tulad nung mga nabanggit at di ko nabanggit na mga pangalan. Subalit, iilan na lang sila kumpara sa pangkalahatan. Kung noon ay PAG-ASA ang turing, mukhang PAASA at PALA-ASA na lang. Hindi ito dahil gusto ng mga kabataan kundi itinulak sa ganitong sitwasyon ng sistemang ummiral. Hinati, nilinlang at nilibang ang kabataan ng teknolohiya at partisan mainstream social organizations.

Napapansin natin na mas babad ang kabataan sa internet kaysa aralin ang lipunan. Mas malawak ang pag-oorganisa sa mga barkadahan kaysa socio-civic at political mass organizations. Pero atleast andun pa rin yung katangian ng pakikipag-ugnayan. Subalit, mas matingkad ang PAGKA-INDIBIDWALISTA kaya napakadaling puksain ang anumang init at inisyatiba ng mga kabataan para sa pagbabago. Abala ang kabataan sa kasalukuyan sa pag-iisip kung paano suklian ang pamilyang nagpaaral sa kanya kaya hindi prayoridad ang paglahok sa mga organisasyon sa paggawa dahil bawal sabi ng may-ari ng negosyo; kapit sa pulitikong kuno ay sponsor ng scholarship nito; wala pa dito ang kalagayang di na nakapag-aral kaya kailangang magsikap para mabuhay sa anumang paraan.

Mula taong 2005 hanggang 2013 ay 7% hanggang 8% ang naitalang kawalang trabaho sa Pilipinas ayon sa International Labor Organization; hindi bababa sa anim na milyon ang naitala ng National Statistics ang walang trabaho; umangat daw ang bilang ng may trabaho pero hindi naman sustenable dahil sa kalakarang kontraktwal. Maraming nagugutom at mababa ang serbisyong panlipunan. Talamak ang kurapsyon at nanatiling Malaya ang mga mandarambong. Patuloy ang pangingitil ng buhay ng mga nakikibaka at lider ng mga kilusang panlipunan.

Ang mga ganitong kalagayan, ay gaya din noong panahon nila Rizal at Bonifacio. Tulad din ito nung panahon nila Che Guevara sa kanilang mga konteksto. Bakit kaya kay hirap pakilusin ang kabataan ngayon? Bakit ba ang hirap mag-organisa?

Ngayon ay panahon ng halalan. Magpapalit tayo ng pamunuan sa bansa at ating mga lokalidad. Maraming nagpapapili ngayon. Maraming magagaling at matatalino para paglingkuran ang mamamayan.

Sa kabilang banda ay polisiya at hinahayaan ng pamahalaan ang Kontratwalisasyon at pagbabawal sa mga manggagawang bumuo ng union; malawak ang nagugutom at naghihirap; malawak ang isinadlak ng pagmamalimos sa kanilang mga karapatan sa mga may kapangyarihan; nangingibabaw interes ng mga gahamang kapitalista at pulitiko.

Maliwanag, ang halalan ay palaruan ng mga korporasyon at maka-iilang interes. Pero ito sana noong una ay isang paraan upang ang isang lipunan ay kolektibong pumili ng kanilang mga pinuno. Ngayon, ay tila isang horror na comedy na thriller at crime movie. Pinangibabawan na ng interes ng mga gustong manatili sa kanilang kapangyarihan at sa mga uhaw sa kapangyarihan.

At nakikita natin ang kabataan kahit saan sa mga grupong ito… bilang taga-dikit ng poster, taga-distribute ng leaflets, taga-sayaw at taga-aliw sa mga botanteng kinakapanyahan, taga-flood like and share sa mga social media, taga-mobilisa ng mga supporters at marami pa. Mayron pa ngang sila mismo ang kandidato kapalit nung mga retired nang kamag-anak sa tungkulin.

Hindi naman din ibig sabihin na wala nang mabuting naiambag ang kabataan sa kasalukuyan. Andyan pa kayo na mga aktibista sa kapayapaan, kalikasan, karapatang pantao, bantay ng halalan at nag-oorganisa para sa panlipunang katarungan. Subalit hindi pa sapat.

Dito mismo sa lugar na malapit sa atin, tatlo na ang nagpakamatay dahil sa kawalan ng pag-asa dulot ng EL NINO at kahirapan; maraming bilang na ang lumikas mula sa kanilang mga tirahan upang makipagsapalaran sa ibang lugar; may mga naibenta na ang mga alagang hayop upang itaguyod ang buhay; marami na ang nilisan ang pamilya upang makahanap ng paraang tustusan ang pangangailangan… ilan sa atin dito ang kahit sa isip man lang ay sinubukang tumulong o ang ishare ang mga balita tungkol sa saklap na kalagayan sa ating mga komunidad? Ilan sa atin dito ang nakakaalam at kahit munting paraa’y gumawa ng paraan? Ilan ba sa atin dito ang nagreklamo sa mahal ng presyo ng bilihin at petrolyo? Nung pinaslang ang mga nagtanggol sa kanilang mga lupaing ninuno at teritoryo, may na-ipost ba tayo o napag-usapan ba natin sa ating mga organisasyon? Nung may mga nagsilikas mula sa kanilang mga bansa dahil taggutom, gyera at pinapatay sila at ilang buwan silang palutang-lutang sa karagatan, may kahit pahayag ba tayo? Ilan sa atin dito ang nagalit dahil sa baba ng sahod ng mga manggagawa? Ilan sa atin dito ang nagpakita ng kilos laban sa pagwasak ng kalikasan? Alam ko marami sa inyo dito may mga ginawa at mayron ding wala… at sana matapos itong pagtitipon ay kikilos na lahat tayo.

Hindi ito upang sumbatan tayo kundi upang masubukan nating iugnay ang ating mga sarili sa mga usaping panlipunan at ipaalala sa atin na ang lahat ng bagay at kaganapan sa ating paligid ay nakakaapekto din sa atin at sa kinabukasan. At patuloy ito na hamon sa ating lahat. Hindi ito obligasyon ng isang tao lang. Responsibilidad natin ito sa ating mga kapatid at mga susunod na henerasyon.

Naririnig natin ngayon ang iilang mga dinadahilan sa mga ayaw gumawa ng paraan tulad ng walang pamasahe, hindi makapag-meeting dahil sa busy schedules, hindi naipapatupad ang napagkasunduang plano, hindi makakilos dahil walang pundo… ang mga ganitong sitwasyon ay sinyales ng paghina ng kilusan at diwang kabataan.

Hindi ang anumang kakulangan ang makakapigil sa kabataan upang kumilos., napatunayan na ito ng kasaysayan. Dahil ang kabataan ay malikhain at kilalang movers na hindi natitigilan ng kahit anong kakulangan. Malawak at matalas mag-isip ang isang anak kung paano mag-ambag sa ikabubuti ng pamilya lalo na sa komunidad niyang kinalagyan. Hindi pa din naman tayo hopeless. Kailangan lang segurong mag-reflect sa sitwasyon at maiugnay ang bawat sarili sa lipunan. Unang una, dahil bahagi tayo ng lipunan at kung anumang kalagayan at patutunguhan ng lipunang ito ay hindi pwedeng di tayo maaapektuhan. Lahat ng mga hirap at sikap natin ay mapupunta sa wala kung magkakagulo o kinitlan ka ng karapatan. Walang saysay ang lahat na pangarap kung ang kalikasan natin ay tuluyan nang nawasak. Tayo ay bahagi ng sagot. Bahagi tayo ng solusyon.

Ang halalan ay isa lang sa ating mga armas upang maisulong ang ating mga karapatan at panawagan. Walang ilusyon na ito ang tutugon at tanging paraan ng pagbabago dahil ang balangkas mismo at sistemang umiiral ay sistemang maka-iilan at para manatili ang kapangyarihang political at ekonomikal sa kamay ng iilan. Ngunit, pagkakataong ating maipaabot ang ating mga panawagan sa mga di pa natin naaabot. Panahon ding maipasok sa diskursong political ang ating mga agenda. Basta ang maliwanag huwag tayong tumigil matapos ang halalan. Huwag nating isuko sa kamay ng iilan o iisang tao ang ating kapalaran at ang kinabukasan ng ating bayan.

Una sa hamon natin ay ang pagkakaroon ng malinaw na agenda; pangalawa ay ang matibay na buklurang kabataan o kilusan; pangatlo ay ang pakikipag-ugnayan sa iba pang katulad natin ng mga hangarin; pang-apat ay ang pagpapatuloy dahil nakakasawa ang paulit-ulit na pagsisimula. Ibig sabihin natin dito ay ang pagkakaroon ng maliwanag na balangkas at direksyon bilang kilusang kabataan.

Bago ako magtapos at magpasalamat, sa kasalukuyang panahon kinakaharap natin ang napakaraming problema at isyu. Panawagan natin ang Regular na Trabaho, Matinong Serbisyo Publiko, Sapat sa Sweldo, Mababang Presyo, Reporma at Serbisyong Agraryo at Kapayapaan at Kaunlarang para sa Lahat. Magkasama tayo para isulong ang Buhay at Kabuhayang May Dignidad! 

Kabataan, Lumaban! Manindigan! Kumilos!

Mabuhay at Maraming Salamat!

Tatay Remo Fenis

MindanaOne

Secretary General

www.mindanaonemovement.blogspot.com

katipunanmindanao@gmail.com

April 29, 2016

NOTE: Maraming binanggit na di naisulat.

Elections and Beyond: So much have been said, Let us do more!

So much have been said on the extractive, exploitative and oppressive capitalist development model - starved the broad farmers and rural communities; uprooted, displaced and divided tribes and peoples; workers begged for their rights and benefits; enforced contractualization of labor and among other malpractices; commercialized and privatized fundamental social services; grabbed and robbed lands and minerals from the toiling masses and national minorities – it is killing us, the peoples.

It is also clear that political leaders running the country have been collaborating to the capitalist and imperialist interests and keep on boasting the so-called inclusive growth that have never been felt at the community level.

The suicides (February and April 2016) in Maguindanao by three farmers caused by the impact of El Nino are just few of the many concrete proofs how inutile and irresponsive to the real needs of the communities the government is. The protests in Kidapawan of which three died during the violent dispersal and in Koronadal by farmers and Indigenous Peoples this April 2016 showed how Philippine neglected and abandoned the agriculture sector and the rural economy. There are more pictures seen and unseen.

Instead of developing the local economy for sustainable and national use, the government thru its different agencies and policies opened its territory, natural and human resources to foreign and corporate exploitations.

MindanaOne organizations in Lanao del Norte, Lanao del Sur, Camiguin, Zamboanga Peninsula, Misamis Oriental and Occidental, North and South Cotabato, Sultan Kudarat, Saragani, Maguindanao, Compostela Valley, Davao Region, Agusan and Surigao provinces and in Autonomous Region of Muslim Mindanao region in discussions made clear how these policies affected communities.

All rich territories in the Philippines have been opened to the world and it is concrete in the long history of land grabbing and robbing by State and Corporations anywhere particularly in Mindanao – from food production for animals, foreign countries like Saudi Arabia and Bahrain to mineral and corporate investments from Australia, Canada, Japan, China, America, Europe and other local and international players.

This is capitalism. Ensuring profit and corporate interests first than communities’ is the heart of it. It does not care about the people but of business and power to ensure business.

We cannot expect much from the political candidates running for office in the coming May 9, 2016 National and Local Elections in the Philippines. Of course they are all claiming to be champions of peoples’ interests. They all care for the poor and for the environment but do not even presented concrete how’s of such pronouncements. Glaring are the billions of spending for the campaign sorties and political advertisements at the very period when majority of the peoples and communities are starving with no food on their plates.

While we are to engage elections, but we have no illusion that this is alone the solution.

We are calling all social and progressive forces to unite behind real and with track record progressive candidates without being electoralist;

A clear beyond election pro-peoples, pro-workers, pro-environment and pro-human rights platforms and agenda will guide and prepare us for the non-stop struggle for democratic reforms;

Let us Develop and Enrich Sustainable Economic and Democratic Governance Models;

Advance People’s Democratic Rights and Welfare all the time and anywhere beyond slogans.

Abulcair Balindong

Chairperson, MindanaOne

2 May 2016

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

--Blog: www.mindanaonemovement.blogspot.com  Email: katipunanmindanao@gmail.com--